Bir de Metaverse peygamberi çıktı!

Bir metaverse peygamberin uyarısı. Bir de Metaverse peygamberi çıktı! Bu bu haberi girmemizden sadece birkaç dakika önce, Meta’nın COO’su Sheryl Sandberg , teknoloji devi ile yaklaşık on buçuk yıl sonra istifa ettiğini  duyurdu.

bir sosyal medya şirketi

Sandberg’in şirketle geçirdiği süre içinde, bir sosyal medya şirketinden, bu bültenin kapsadığı dijital geleceği yönlendirme niyetine ve bir teknoloji liderinden küresel bir kurumsal güce dönüştü. Meta iç politikayı yaparken bunu yalnızca kârları veya aylık aktif kullanıcılarını değil, Çin’i, sosyal uyumu, hatta Amerikan demokrasisinin kendisini de göz önünde bulundurarak yapıyor – Sandberg’i 14 için Amerikan hayatındaki en önemli sahne arkası oyuncularından biri yapıyor. yıl şirketin yönetimine yardım etti.

Meta’nın etkisi

Facebook’un bu zaman zarfında sahip olduğu etki Meta’nın etkisi, elbette, yoğun bir tartışma ve inceleme konusu, özellikle Sandberg’in kendisi değil – şirket yeni bir boyuta doğru dönmeye devam ederken Meta’nın yönetim kurulunda kalacak. kamusal yaşamdan.

Bir dünya kurmak gerçekten çok zor.

Meta veri deposu hala cevaplardan çok sorulardan oluşuyor. İnternet daha sürükleyici ve sanallaşırsa, zamanımızı geçirdiğimiz alanları kim yaratacak? Onlardan kim kâr edecek? Bize kim bakıyor?

Ve kim bu sorular hakkında ciddi olarak düşünüyor ki?

Sonuncusuna bir cevap var: Philip Rosedale .

Rosedale, çağının ötesindeki devasa sanal dünya “Second Life”ın yaratıcıları olan Linden Labs’ın kurucusudur. 1990’larda dijital medya ve sanal gerçeklik üzerinde çalışmaya başladığından beri Rosedale, sanal dünyalar gerçek dünyanın düşüncesiz olmayan kısımlarını içerecek şekilde büyüdükçe nelerin doğru gidebileceğini, nelerin çok yanlış gidebileceğini ve hatta nelerin mahkemeye gidebileceğini gördü.

Geçen hafta Davos’ta iki ayrı metaverse odaklı panel içeren son zamanlardaki bir dizi kamuoyunda , mimarlarına bir uyarısı var: İnternetin şu anki versiyonunu yaptığımız kadar kötü bir şekilde mahvetmeyin.

Rosedale, “Şu anda, gerçekliğin fiziksel olarak tanımlanmış bir versiyonunu internete eklemeden insanlıkla yeterince sorunumuz var” dedi. “İnternete şu anda olduğu gibi taktiksel olarak bakmalı ve insanların takıldığı alanların kime ait olduğunu, angajman kurallarının neler olduğunu, moderasyon stratejisinin ne olduğunu sormalı ve bunu nasıl doğru yapacağımızı öğrenmeliyiz.”

Bugün Rosedale ile Zoom aracılığıyla konuştum – ki bu defalarca işaret etti, hem teknik olarak daha pürüzsüz hem de her türlü VR etkileşiminden daha fazla nüans ve ifade yeteneğine sahip.

2D sosyal medya platformları

2D sosyal medya platformlarında bu iş modellerinin teşvik ettiği yaygın taciz ve anlaşmazlık göz önüne alındığında, internetin bir sonraki sürümü için mevcut teknoloji dünyası iş modellerini kullanmaktan endişe ediyor . Rosedale’in gördüğü gibi, şu anda tasarlanan meta evren, tüm bu zararları ve daha fazlasını artırma riskini taşıyor ve potansiyel olarak bizi “bir tür olarak kendimizi kaybetmeye” itiyor.

Rosedale, “Bunların hepsi gerçekten fütürist fikirler ve tehlikelerle dolu” dedi. “Ve fırsat, ama muhtemelen biraz daha fazla tehlike.”

Meta’nın metaverse vizyonunun etrafında hızla yayılan yutturmaca ile – blok zinciri destekli, Decentraland gibi manşetleri kaplayan alanlardan bahsetmiyorum bile – kapalı devre, idealist sanal alan olan Second Life, hiçbir zaman tam olarak gerçekleşmeyen alternatif bir geleceğin vizyonu gibi geliyor. Ancak aslında, istatistikler herkese açık olmamasına ve izlenmesi zor olmasına rağmen, platform hala her gün yüzbinlerce sağlam bir kullanıcı tabanına sahip ve bunlardan bazıları yaklaşık 20 yıldır Second Life’ı ziyaret ediyor.

Second Life

Second Life’ın yalnızca tamamen sürükleyici bir sanal dünya fikrini değil, aynı zamanda kripto ve Web3’ün özelliklerini de öne sürmesinin birçok yolu vardır – oyun içi “Linden doları”nın gerçek hayattaki bir dolar sabiti vardır. paraya çevrilmek; sanal dünyanın en temel yapı taşları işlevsel olarak NFT’lere eşdeğerdir.

Ancak Second Life’ın gerçek dünya alışverişinin, sürükleyici oyun oynamanın ve tam birlikte çalışabilirliğin modern bir anlayışından farklı olduğu yollar, bu dünyayı gerçek kılmanın önündeki engelleri ortaya koyuyor. Second Life gibi tek bir merkezi otoriteye sahip bir dünyada, kuralları kimin koyduğu ve anlaşmazlıkları kimin çözdüğü çok açıktır ( birkaç kez olduğu gibi, ara sıra gerçek hayattaki mahkemelere dökülseler bile ).

Rosedale’e Meta’nın metaverse paylaşımlı yönetişim için son önerisi hakkında ne düşündüğünü sordum . Cevabı açıktı: Facebook reklama dayalı iş modelini koruduğu sürece, istediği kuralları koyabilir – ancak bu kurallar nihayetinde sosyal medya kullanıcılarının artık çok aşina olduğu davranışlar için sapkın teşvikler tarafından bağlanacaktır.

Rosedale, “Facebook gibi hissedar değerini en üst düzeye çıkarmaya çalışan herhangi bir merkezi şirket, insanların birbirine çok fazla zarar vermesine izin veren bir kurallar ortamı yaratacaktır” dedi. “Bir şirket için kârı maksimize eden fikirler, insanların medeni davranması gereken toplumsal sözleşmede yer almaz.”

İnsanlar, Meta gibi şirketlerin umduğu gibi, mevcut internet aktivitelerini çok sayıda meta veriye aktarırlarsa, bunun nedeni, her iki teknolojik ilerlemenin de deneyimi yeterince sorunsuz hale getirmesi ve söz konusu şirketlerin, gerçeklerden ısrarla dikkati dağıtmaya yetecek kadar çekici bir dünya yaratması olacaktır. bir.

Rosedale, bunu söylemenin yapmaktan çok daha kolay olacağını söylüyor.

Rosedale, “Second Life bu tartışmada önemli çünkü biz oraya vardığımızda olabileceklerin en iyi örneği bu,” dedi. “Ama yine de zor ve oraya gittiğimize dair hâlâ bir kanıt yok.”

ÖĞLEDEN SONRA ATIŞTIRMASI

Elektrikli araç devriminin regülatör tarafından zorunlu kılınan sesini duymak için “ Ayağımı pedala bastığımda , çok hızlı sürüyordum” .

İndie rock ustası, şair ve blog yazarı Damon Krukowski, bu hafta , diğer müzisyenler ve fütüristler tarafından bestelendiği anlaşılan hibrit Honda Accord’un mevcut modeli tarafından yayılan ortam gürültüsünü keşfetmesi ve bundan rahatsızlık duyması hakkında yazdı. Holly Herndon ve Mat Dryhurst ( geçen haftanın DFD’sinde yer aldı ).

Herndon ve Dryhurst, aracın geleneksel motor gürültüsünün yerini alacak bir ses üretmesi için görevlendirildiklerinde, “skeuomorfik” olmayan, yani eski bir nesnenin, örneğin eski bir Ford Galaxie’nin kopyası olan bir şey yapmaya koyuldular . Böylece, geleneksel bir yakıt enjeksiyonlu motorun alçak gürültüsü yerine, araç , yakın zamanda vefat eden besteci Vangelis’in eserini hatırlatan ürkütücü, meleksi bir uğultu yayar.

Bununla birlikte, tüm bunlara kesinlikle skeuomorfik bir yakalama var. Olduğu gibi, yaratıcı zorluk, yayaları veya körleri sürpriz bir şekilde yakalamaktan kaçınmak için elektrikli araçların saatte 18,6 milden (veya saatte 30 kilometreden daha fazla) daha düşük hızlarda gürültü yaymasını gerektiren federal bir düzenlemenin sonucudur. .

Dolayısıyla Krukowski’nin yakın zamanda, elektrikli araçların yoğun olduğu bir Boston mahallesinde bile, istediği huzur ve sessizliği elde etmesi pek olası olmayabilir. Ancak, en azından, yeni teknolojinin etrafındaki düzenleyici ortam, bazı yaratıcı kıpırdanma odalarına izin veriyor ve bazı beklenmedik yaratıcılığı ateşliyor – düzenleyicilerin elektrikli araçların bir gaz motorunun sesini taklit etmesini zorunlu kıldığı skeumorfik eski Avrupa ile karşılaştırıldığında .